Op een vrijdag, 24 mei 2002, stuurt, zendt,
Dean van der Wekke me een e-mail. Hij gaat
akkoord. Aldus reis ik, betaald door Rabobank, naar
tien musea in den lande.
Meestal in gezelschap
van Carla Keijzer, van de Museumvereniging.
Ten faveure van: de Museumkaart. Dan nog: MJK,
MuseumJaarKaart. Gesponsord door de bank. De
bedoeling is dat ik 'advertorials' schrijf. Over een
kunstwerk naar keuze. Aldaar.
Nou haat ik advertorials. Omdat ze hom zijn noch
kuit. Ik vind dat adverteerders, advertenties, voor
zichzelf moeten uitkomen, onmiskenbaar. En dat
media niet zouden moeten toestaan, faciliteren, dat adverteerders
vermeend redactionele gedaanten aannemen. Doch. De opdracht van de
Rabobank is onweerstaanbaar. Ook omdat de teksten worden verzameld in
een boekje en op internet verschijnen.
Naar het eerste museum ga ik alleen. Ik ken het uit
mijn oudheid. Enkhuizen. Nee niet De Drommedaris,
zie de rubriek:ooit Reve
maar het Zuiderzee Museum. Ik vertel niet over een
object, maar verhaal over een mens. De visser Tijmen Visser.
Met de kop: 'Varen. Vangen. Venten.' En tot besluit: 'Een visser hoort
op een schuit, niet op
een rijwiel'.
 Tijmen staat. Zijn mentor, Klaas Westland, zit.
Het wordt een regelrechte ramp. Afdeling advertorials
van Libelle leukt de pagina op tot Efteling niveau. Ik wil niet meer.
Tenzij. En jawel, de bank is vol begrip.
Vervolgens tracht ik de boel zo veel mogelijk te sturen.
Zulks valt niet mee. Overal betweters.
Tot overmaat worden maar vier teksten onverkort advertentie.
En het boekje en de e-entree gaan ook al niet door. Stort ik in?
Nee hoor. Er daagt wat leuks. Een soort vertaling, naar het basale.
In Metro, de treinkrant, op werkdagen.
De bank heeft een kolom geboekt. Ter hoogte van een pagina.
En een centimetertje of wat breed. Kan ik daar mijn verhalen in kwijt?
En de beelden die er bij horen? Neen. Zo ontstaat het idee naar een ander
formaat over te schakelen. Een gestapelde achtste pagina, als ik het goed heb.
Hoe dan ook: de opgave is iets
minimalistisch te bedenken dat kans van slagen heeft.
Dat mensen, al is het maar even, aanspreekt, bezig
houdt. Ook al heeft men niet veel op met kunst.
Het wordt een quiz. Voor verdere tekst en oplossing dient men de krant om
te draaien, ondersteboven te houden. Hetgeen, zichtbaar,
op ruime schaal gebeurt.
De frequentie is hoog: tien plaatsingen in iets meer
dan een maand: 22 november - 30 december 2002.
Een speciaal woord van dank verdient Jolein Vermeulen van
Metro, die de productie verzorgt.

Naturalis, Leiden, vogelbekdier. Metro 22 november '02.


Museum Het Valkhof, Nijmegen, Tajiri, No 7, Metro 26 november '02


Limburgs Museum, Venlo, Edmond Bellefroid, theepot Thea, Metro 29 november '02.


Zuiderzeemuseum, Enkhuizen, Tijmen Visser, Metro 3 december '02


Jopie Huismanmuseum, Workum, zelfportret, Metro 6 december '02


Noordbrabants Museum, Den Bosch, de verzoeking van Antonius, Metro 10 december '02.


Drents Museum, Assen, Jan Sluijters, portret, Metro 13 december '02


Paleis Het Loo, Apeldoorn, toiletkamer, Metro 17 december '02.


Nationaal Oorlogs- en Verzetsmuseum, Overloon, Metro 20 december '02


Arnhems Museum, Klaas Gubbels, schaaktafel, Metro 30 december '02

Vijf jaar later zien zeven teksten alsnog het
licht. In het webtijdschrift Cosimo, als column:
- Tajiri, No 7
- Moorse spiegel
- Bellefroid, theepot Thea
- de heilige Antonius
- Tijmen Visser
- Jan Sluijters
- Jopie Huisman.
Zie ook de rubriek eigen werk:Cosimo
|